Το άγχος των γονιών δυσκολεύει την προσαρμογή των παιδιών τους την πρώτη ημέρα του σχολείου.
«Η αλήθεια είναι ότι είχαν άγχος, αλλά επειδή είναι δυναμικά αγόρια προσπαθούσαν να το κρύψουν και δεν το παραδέχονταν. Φόβους και κλάματα δεν είχαμε, αλλά σίγουρα σε αυτό βοήθησε το γεγονός ότι η πρώτη επαφή με το σχολείο δεν έγινε εκείνη την ημέρα αλλά λίγες ημέρες νωρίτερα, όταν ξεναγήθηκαν στον χώρο από τους δασκάλους».
Η κ. Μαρίνα Νταλλή-Ζώτου είναι μητέρα δίδυμων αγοριών που φέτος θα φοιτήσουν στη Β΄ Δημοτικού και μιλάει στα «ΝΕΑ» για την εμπειρία της πρώτης ημέρας στο σχολείο, πριν από ένα χρόνο.
Η πρώτη ημέρα στο σχολείο είναι δύσκολη για μικρούς και μεγάλους, σύμφωνα με την οικογενειακή σύμβουλο κ. Έφη Σαρηγιαννίδου, αφού το άγνωστο και η αλλαγή αναπόφευκτα προκαλούν φόβο και αναστάτωση. «Ο γονιός πρέπει να ελέγξει ο ίδιος τους φόβους του και να μην προβάλλει το άγχος του στο παιδί. Θα πρέπει να κάνει σωστή εκτίμηση της κατάστασης, να αναγνωρίσει όλα τα συναισθήματα που νιώθει και να μην τα μεταδώσει», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Μαμάδες στα κάγκελα
Η πρώτη ημέρα στο σχολείο είναι δύσκολη για μικρούς και μεγάλους, σύμφωνα με την οικογενειακή σύμβουλο κ. Έφη Σαρηγιαννίδου, αφού το άγνωστο και η αλλαγή αναπόφευκτα προκαλούν φόβο και αναστάτωση. «Ο γονιός πρέπει να ελέγξει ο ίδιος τους φόβους του και να μην προβάλλει το άγχος του στο παιδί. Θα πρέπει να κάνει σωστή εκτίμηση της κατάστασης, να αναγνωρίσει όλα τα συναισθήματα που νιώθει και να μην τα μεταδώσει», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Μαμάδες στα κάγκελα
«Η πιο συνηθισμένη φοβία, για την οποία ευθύνονται οι γονείς, είναι όταν η μαμά αφήνει το παιδί για να μπει στην τάξη και καθώς φεύγει το κοιτάζει από τα κάγκελα, κλαίει και φωνάζει: “Θα είμαι εδώ”. Τότε συνήθως το παιδί βάζει τα κλάματα κι εγώ προσπαθώ να ηρεμήσω την κατάσταση», λέει η δασκάλα κ. Αγγελική Μερκούρη και τονίζει ότι περιστατικά όπως αυτό δυσκολεύουν το έργο του εκπαιδευτικού και φορτίζουν συναισθηματικά τον νέο μαθητή.
«Συνήθως η αγωνία είναι μάλλον των γονιών και όχι των παιδιών. Παρότι είναι κατανοητό, τις περισσότερες φορές οι μητέρες μένουν στο προαύλιο και αν τις κοιτάξεις θα δεις την αγωνία και τον φόβο στα μάτια τους», υποστηρίζει ο εκπαιδευτικός κ. Σκαρτσίλας Σωτήρης και υπογραμμίζει ότι οι γονείς θα έπρεπε όσο το δυνατόν γρηγορότερα να εμπιστευθούν τους δασκάλους και να βοηθήσουν τα παιδιά τους να «απογαλακτιστούν», να απελευθερωθούν και να μη νιώθουν φόβο.
«Είχε άγχος εκείνη την ημέρα, φοβόταν μήπως κάνει κάτι που δεν θα άρεσε σ΄ εμένα. Ήταν ντροπαλός γιατί ανησυχούσε μήπως θα είναι μόνος του. Μετά κατάλαβε ότι και οι υπόλοιποι συμμαθητές του ένιωθαν το ίδιο και ηρέμησε», λέει η κ. Μπάρμπαρα Μέρτοβα-Τζάμαρου που τον περασμένο Σεπτέμβριο συνόδευσε τον εξάχρονο γιο της στο σχολείο για την πρώτη ημέρα της μαθητικής ζωής του. «Για μένα το πιο σημαντικό ήταν να αγαπήσει το παιδί το σχολείο, να ξυπνάει το πρωί και να πηγαίνει εκεί με χαρά», προσθέτει.
«Συνήθως η αγωνία είναι μάλλον των γονιών και όχι των παιδιών. Παρότι είναι κατανοητό, τις περισσότερες φορές οι μητέρες μένουν στο προαύλιο και αν τις κοιτάξεις θα δεις την αγωνία και τον φόβο στα μάτια τους», υποστηρίζει ο εκπαιδευτικός κ. Σκαρτσίλας Σωτήρης και υπογραμμίζει ότι οι γονείς θα έπρεπε όσο το δυνατόν γρηγορότερα να εμπιστευθούν τους δασκάλους και να βοηθήσουν τα παιδιά τους να «απογαλακτιστούν», να απελευθερωθούν και να μη νιώθουν φόβο.
«Είχε άγχος εκείνη την ημέρα, φοβόταν μήπως κάνει κάτι που δεν θα άρεσε σ΄ εμένα. Ήταν ντροπαλός γιατί ανησυχούσε μήπως θα είναι μόνος του. Μετά κατάλαβε ότι και οι υπόλοιποι συμμαθητές του ένιωθαν το ίδιο και ηρέμησε», λέει η κ. Μπάρμπαρα Μέρτοβα-Τζάμαρου που τον περασμένο Σεπτέμβριο συνόδευσε τον εξάχρονο γιο της στο σχολείο για την πρώτη ημέρα της μαθητικής ζωής του. «Για μένα το πιο σημαντικό ήταν να αγαπήσει το παιδί το σχολείο, να ξυπνάει το πρωί και να πηγαίνει εκεί με χαρά», προσθέτει.
Πηγή: Τα Νέα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου